Ervaringsgerichte supervisie - EFT (leer)supervisie

Ik richt mij in de begeleiding van supervisanten op de ontwikkeling tot een beroepspersoonlijkheid. Ik bedoel daarmee een therapeut die op de eerste plaats deskundig is en die daarnaast een mens is van vlees en bloed, een mens die ook van alles meemaakt in zijn of haar leven. Een therapeut die in staat is om écht te zijn, om geïnteresseerd te zijn, een therapeut die zich laat raken door zijn cliënten. En die ook, als het in het belang van zijn cliënten is, selectief zelf-onthullend is. Door het inbrengen van eigen casussen, liefst aan de hand van videomateriaal, ontstaat een leerproces waarin de supervisant reflecteert op zijn eigen handelen. Hij leert toenemend zijn eigen supervisor te zijn. Dit alles gebeurt in een veilige sfeer zodat er meer procesvertrouwen kan ontstaan.    

Reflectie

We werken individueel of in kleine groepjes en vergroten onze praktische vaardigheid op het experiëntiële, ervaringsgerichte vlak. Daarnaast verrijken we onze theoretische kennis van bijvoorbeeld het EFT-model. Mijn supervisanten maken vaak ook als persoon een groei van betekenis door omdat het streven is: het vergroten van onze authenticiteit in het werken met cliënten. Dat kan alleen maar als we werken met de emoties van onze cliënten én met onze eigen geraaktheid.

The Self of the Therapist

De kern van ervaringsgerichte supervisie is confronteren én steunen. Daarvoor is een goed en wederkerig contact tussen supervisor en supervisanten een voorwaarde. Alleen dan kan er veilig ruimte gemaakt worden voor de Self of the Therapist (SOT) en kunnen we constructief gebruik maken van emoties die bij jou als therapeut naar boven komen in het heetst van de strijd. Het bewust zijn van persoonlijke blokkades en deze onderzoeken door erbij stil te staan, kan leiden tot meer empathie en responsiviteit. Als supervisor probeer ik zowel kwetsbaar, als mild, als streng/confronterend te zijn omdat ik denk dat deze drie eigenschappen nodig zijn om mijn supervisanten te helpen moed te verzamelen en 'vooruit te durven struikelen'. 

De innerlijke dialoog

Aandacht is er voor het innerlijk gesprek van de therapeut. Wat gebeurt er bij ons van binnen als we meeresoneren met of ingezogen worden in het cliëntensysteem. In psychoanalytische literatuur wordt verwezen naar 'overdracht en tegenoverdracht'. In systemische literatuur spreekt men van 'parallelprocessen'. In EFT-taal gebruiken we de woorden 'gevangen raken in de negatieve spiraal'. Hoe we het ook noemen, het gaat erom dat we proberen om onze plotselinge heftige reacties ten aanzien van onze clienten te leren begrijpen opdat ze verteerd en daarna therapeutisch benut kunnen worden. We kunnen ze beschouwen als waardevol materiaal in ons streven om betere therapeuten te worden.